 |
ความฝันของผม
ความฝันของผม
ผมฝันว่าในพ.ศ.2560 ประเทศไทย จะเหลือศูนย์หนังสือชั้นนำเพียงสองแห่ง คือศูนย์หนังสือจุฬาฯ และ เมืองหนังสือที่จังหวัดนครสวรรค์ ทั้งสองแห่งจะเป็นศูนย์หนังสือใหญ่มาก มีหนังสือเป็นล้านเล่ม แต่ละแห่งมีพื้นที่วางหนังสือไม่น้อยกว่า หมื่นตารางเมตร ใครที่สนใจหนังสือเล่มใดจะสามารถหาได้จากสองแห่งนี้
ศูนย์หนังสีอทั้งสองแห่ง อยู่ได้ด้วยองค์ประกอบพิเศษ ไม่ได้อยู่ได้ด้วยผลกำไรจากการดำเนินงานทางธุรกิจขายหนังสือดังเช่นที่เป็นอยู่ในขณะนี้
ศูนย์หนังสือจุฬา เป็นหน่วยงานที่ได้รับการสนับสนุนจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ทั้งทางตรงและทางอ้อม ไม่ว่าด้านอาคาร ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ตลอดจนลูกค้าพิเศษซึ่งส่วนใหญ่มีงบประมาณไม่จำกัดสำหรับหนังสือที่ตนพอใจซื้อ
ส่วนเมืองหนังสือที่นครสวรรค์ อยู่ได้ด้วยการดำเนินธุรกิจ ที่มีรายได้จาก LANDBANK ที่สะสมไว้นาน เมืองหนังสือจะเป็นจุดพักรถของคนเดินทางที่ขับรถผ่านไปผ่านมาบนถนนสายเอเซียช่วงจังหวัดนครสวรรค์ ที่นี่จะมีหนังสือเป็นจุดขาย เคียงข้างด้วยของฝากทั้งอาหาร และผลิตภัณฑ์งานฝีมือ แต่มีหนังสือจำนวนมหาศาล ไว้บริการให้แตกต่างจากจุดพักรถอื่น จะมีผู้คนแวะเยี่ยมชมหนังสือซึ่งจะเป็นของแปลกในอนาคต
หนังสือกระดาษจะถูกพัฒนาการเป็นหนังสือ electronic ผู้คนจะหาความรู้-ข่าวสาร และความบันเทิงจากหน้าจอ ทีวี และ คอมพิวเตอร์ จนไม่มีความจำเป็นต้องหาหนังสือกระดาษมาอ่าน ทั้งหมดนี้จะเริ่มเห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดจนนับจาก พ.ศ.2555 เป็นต้นไป
คงจะมีคำถามว่าแล้วศูนย์หนังสือซีเอ็ดที่มีทุกหนแห่งตามห้างสรรพสินค้าจะหายไปได้อย่างไร คำตอบก็คงเป็นว่าซีเอ็ดจะไม่ได้หายไปไหน แต่คงกลายเป็นแผงหนังสือพิมพ์และนิตยสาร ที่ยังมีเหลืออยู่มากพอสมควร แต่รายได้หลักคงจะเป็นการให้บริการแก่ลูกค้า ที่ต้องการความสะดวก เช่นการให้บริการโอนเงิน หรือการซื้อสินค้า online หรีอเป็นไปได้ว่าจะเป็นแห่ง copy แผ่น ซีดี หรือ วีซีดี ดีวีดี ให้ลูกค้าอย่างถูกต้องตามกฎหมาย แข่งกับบรรดา อาเฮียทั้งหลาย ที่ให้บริการในราคาถูกกว่า หลาย ๆ เท่าเท่านั้นเอง
ความฝันนี้จะเป็นจริงหรีอไม่ผมไม่รู้ เพราะผมก็เป็นเพียงเจ้าของคนหนึ่งของเมืองหนังสือเท่านั้นเอง
เมืองหนังสือ 15/12/2547
กลับไปหน้าแรก